Ruimte in 2022

Rond de jaarwisseling zag ik veel berichtjes op sociale media en via mail verschijnen waarbij er werd teruggeblikt op het voorbije jaar.

Een lichte steek van jaloezie en irritatie was bij mij merkbaar. Ik had geen ruimte om lang bij dit gevoel stil te staan. Het mama-zijn werd volop van me gevraagd. De scholen waren immers al 2 weken dicht. Mijn lief zat terug in zijn 7 dagen op en 7 dagen af-werkritme. Nadat hij een online opleiding van 7 weken gevolgd had en een week buitenland voor praktijk en examens achter de rug had.

Vandaag is er eindelijk wel de ruimte om er even bij stil te staan en terug-en vooruit te blikken.
Het was niet evident om dit moment af te wachten, want innerlijke stemmetjes zeiden me, maar allee Linda, nu moet je het wel doen he, nu is de moment. De stem die me zei rustig het juiste moment af te wachten klonk gelukkig luider. Het is ook die stem die me het voorbije jaar het vertrouwen gaf op moeilijke en spannende moment.

December ’21. Opnieuw schakelen naar een lagere snelheid. Opnieuw flexibel zijn. Terug even in overleven-modus. Een gevoel dat de voorbije 2 jaar me regelmatig overviel. 2 stappen vooruit, 1 achteruit, een sputterende motor die naar mijn gevoel niet op maximum capaciteit kon voluit gaan. Een behoefte die ik kei-hard voel. Het besef dat ik sinds ik 5,5 jaar geleden mama werd, deze verandering heel veel van mij gevraagd heeft. Gelukkig voel ik op dit vlak stilaan weer meer energie. De jongste mag volgende maand naar school. Een nieuwe mijlpaal, samen met veeeeel minder gebroken nachten, doen deugd.

Mijn persoonlijk thema dat het voorbije jaar speelde, en nog even in dit jaar zal spelen is me heel duidelijk. In 2020 verschoof het thema geleidelijk aan van ‘goed genoeg zijn en weten wat ik waard ben’ naar RUIMTE. 

Ruimte zelf innemen. 
Ruimte krijgen van de ander.
Ruimte innerlijk en uiterlijk.

De verschillende lockdowns hebben ons goed laten voelen hoe we op een kleine oppervlakte leven. De jongens delen een kamer. Het speelgoed ligt in de living. Ik heb geen eigen bureau.
Er is geen tuin. Meer ruimte diende zich aan. Na 5 jaar af en toe de markt te verkennen, gingen we actief op zoek.We hebben een huis gekocht dat gelukkig groot genoeg is. Waarbij ik een eigen bureau-kamer heb, en waarbij klanten gezellig en huiselijk ontvangen kunnen worden met een speciaal ingerichte plek. Deze week koop ik trouwens de zeteltjes (waarbij ik rekening hou met mijn brandingkleuren, jajaja Hanne Verbaeten, ik luister goed naar jou, hihihi).

Het huis bevindt zich in hetzelfde dorp als waar we nu wonen. En een paar geleden flashte ik op de tuin toen we het huis ernaast bezochten.

Wanneer ik denk aan volgende maand, dan gaat mijn energie stromen, dan verschijnt er een grote glimlach. Eindelijk een eigen plek en mede-eigenaar. Het geeft me ruimte om ook innerlijk mijn plek in te nemen. En het zal mijn huisgenoten helpen om mij de nodige ruimte te geven om met mijn bedrijf verder te groeien. Werken aan de eettafel in een te klein en helaas rommelig huis, is niet altijd evident en vaak frustrerend. (foto)

De goesting om 1 op 1 met mijn klanten te werken in die nieuwe ruimte is groot. De ideeën voor storytelling workshops in kleine groep dienen zich aan. Netwerkevents en Vurige belevingsdagen kunnen doorgaan op deze nieuwe plek. Heerlijk! Dus hou de agenda in de gaten. Leuke activiteiten en acties komen er aan! https://bit.ly/BlijfopdeHoogte

Als je me vraagt wat je me wensen mag in het nieuwe jaar dan zeg ik volmondig: Overvoed in RUIMTE, zodat ik mijn klanten kan ondersteunen in het brengen van hun verhaal en in het nemen van hun podium zodat ze kunnen stralen! En zo op hun beurt hun klanten ondersteunen.
Ik kijk al uit naar dat rimpeleffect!

Wat mag ik jou wensen voor 2022?

Liefs,
Linda